Nasze Zgromadzenie

POKORA, PROSTOTA I MIŁOŚĆ WZAJEMNA 

APOSTOLSTWO

"Pracuj duszą miłującą Boga nade wszystko; Pracuj sercem ćwicząc się w miłości bliźniego; Pracuj myślą trzymając ją nie oderwaną od Krzyża Chrystusowego; Pracuj ręką służąc ubogim i chorym, jakbyś samemu Jezusowi służyła."  

Nasze posługiwanie ewangeliczne w Kościele obejmuje szczególnie wychowanie dzieci i młodzieży, opiekę nad chorymi i biednymi, a także różne formy pracy parafialnej i charytatywnej. Siostry pracują w Polsce a także poza granicami Ojczyzny - we Włoszech, w Szwecji, Kazachstanie, na Białorusi, a także w Brazylii.

NASZA DUCHOWOŚĆ

Chwała Trójcy Przenajświętszej

Zgodnie z wolą Założyciela bł. Edmunda Bojanowskiego celem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest chwała Trójcy Przenajświętszej przez życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie oraz wypełnianie idei służenia Bogu i ludziom.

 

Chrystus ideałem

Ideałem Służebniczki Maryi jest Jezus Chrystus, Ten, który całkowicie oddał się woli Ojca, "wyniszczył sam siebie przyjąwszy naturę sługi".
 

Pokora i prostota

Charakterystycznym rysem duchowości Służebniczki Maryi ma być postawa pełna pokory i prostoty ewangelicznej, która sprzyja twórczym działaniom Ducha Świętego i podjęciu Jego inicjatyw.
 

Jedność i Miłość wzajemna

Usilnie zabiegamy o jedność i miłość siostrzaną, do której Ojciec nasz ogromną przykładał wagę powtarzając: "Siostry moje, kochajcie się i kochajcie się".
 

Duch ubóstwa, rozmodlenia, miłości służebnej, ofiary i apostolstwa

Zapał i gorliwość apostolską w działaniu czerpie każda siostra, za przykładem Założyciela, z niezachwianej wiary w Opatrzność Bożą, z ciągłego obcowania z Bogiem, zwłaszcza w czasie Ofiary i Uczty Eucharystycznej Chrystusa. Duch ubóstwa, zaparcia się siebie i pokuty czynią ją żywym narzędziem w misji zbawiania świata. Przepełniona miłością służebną ufa, iż nic i nikt nie odłączy jej od miłości Chrystusa, chce zaczyn ewangeliczny przelać w cały świat, by wzrastało Królestwo Boże oraz cześć Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanej. 

MISJE

„W naszym posługiwaniu apostolskim nie ograniczamy się tylko do własnego kraju i narodu, ale chcąc się stać „wszystkim dla wszystkich” (1 Kor 9, 22), w miarę możności poszerzamy naszą działalność na odległe tereny i ludy, idąc zwłaszcza do tych, którym nie ma kto przybliżyć Chrystusa.” – z Konstytucji Zgromadzenia. Siostry pracują w Polsce a także poza granicami Ojczyzny - we Włoszech, w Szwecji, Kazachstanie, na Białorusi, a także w Brazylii.

CZKAŁOWO - HISTORIA NASZEGO WYJAZDU NA MISJE

Wspomnienie napisane przez s.M.Klaudię Wawrzyniak sł.M.

DSC 0058wwwW Kazachstanie, pod koniec lat 80 – tych ubiegłego wieku, po latach terroru komunistycznego, zaczęła wreszcie następować „odwilż”. Przede wszystkim można to było zauważyć w dziedzinie wolności religijnej. W Moskwie zaczęto dawać pozwolenia na budowę świątyń, nie tylko wspólnotom prawosławnym, ale także katolikom. Polscy zesłańcy w Kazachstanie zaczęli również domagać się swoich praw. W roku 1989 mieszkańcy Oziornoje złożyli w Moskwie pismo z prośbą o pozwolenie na budowę kościoła. Otrzymali je na początku 1990 roku. Równocześnie napisali pismo do Księdza Prymasa Polski Kardynała Józefa Glempa, z prośbą o przysłanie do Oziornoje kapłana. Podobne pisma złożyli też polscy zesłańcy z innych miejscowości – Szortand i Czkałowa. Ksiądz Prymas, pochodzący z Inowrocławia, tam poszukał kandydatów na wyjazd do Kazachstanu. Na wyjazd zgodzili się: Ks. Tomasz Peta, pochodzący z Inowrocławia i Ks. Tadeusz Krzymiński, który pracował w parafii pw. Świętego Józefa, gdzie ja również wtedy pracowałam. Często rozmawialiśmy z tymi kapłanami o ich wyjeździe i pomagałyśmy w przygotowaniach. Kapłani pojechali do Kazachstanu w lipcu 1990 roku. Ksiądz Tomasz Peta do Oziornoje, a Ksiądz Tadeusz Krzymiński do Szortand. Czkałowo objęli Chrystusowcy z Poznania w osobie Ks. Krzysztofa Kuryłowicza. Ks. Krzymiński przyjechał w październiku do Inowrocławia i opowiadał, że w Kazachstanie są warunki podobne do tych, w jakich pracował bł. Edmund Bojanowski i siostry powinny tam pojechać do pracy wśród polskich zesłańców. Udał się do Lubonia, do Matki Generalnej Manfredy Kornackiej i poprosił w imieniu swoim i  Ks.Tomasza Pety z Oziornoje, by siostry przyjechały na Boże Narodzenie do Kazachstanu, sprawdzić warunki tam panujące i możliwość działania sióstr na tamtym terenie. Matka zgodziła się i pojechałyśmy tam w trójkę: S. Edmunda Kózka, S. Natalia Hagiel i ja. Najpierw udałyśmy się do Wilna, do Matki Bożej Ostrobramskiej, by polecić Jej naszą ewentualną pracę w Kazachstanie. Z Wilna, samolotem poleciałyśmy do Celinogradu (obecnie Astana – stolica) i 20 XII 1990 roku postawiłyśmy swoje stopy na kazachstańskiej ziemi. Udałyśmy się do Szortand i tam pomagałyśmy Ks. Tadeuszowi w przygotowaniach do Świąt  Bożego Narodzenia. Przeżywałyśmy tam wzruszające spotkania z polskimi zesłańcami, śpiewaliśmy kolędy jak podczas wieczornic w czasach Ojca Założyciela. Wiedziałyśmy, że tu jest nasze miejsce, bo tym udręczonym przez komunizm ludziom trzeba przyjść z pomocą i głosić im Dobrą Nowinę. 

25 lat posługi Sióstr Służebniczek Maryi w Oziornoje - 7 sierpnia 2019r.

IMG 20190808 WA00107 sierpnia 2019r. we wspomnienie Bł. Edmunda Bojanowskiego w Oziornoje w Narodowym Sanktuarium Maryi Królowej Pokoju świętowaliśmy jubileusz 25 - lecia pracy sióstr. Dokładnie 25 lat temu, 7 sierpnia 1994 roku zaczęły swoją misję w parafii pierwsze siostry: s. Klaudia Wawrzyniak, s. Tomiła Maćkowiak, s. Joanna Gulcz. Razem z nami naszą radość dzielili kapłani z różnych parafii Kazachstanu, szczególnie ci, którzy współpracowali z siostrami na przełomie tych lat. Mszy św. przewodniczył arcybiskup Tomasz Peta metropolita w Astanie, który zaprosił siostry do Oziornego kiedy był tam proboszczem. Były obecne wszystkie Siostry Służebniczki pracujące w Kazachstanie na czele z siostrą Wikarią Kornelią Silna, która przyjechała cieszyć się razem z nami jubileuszem i przy okazji odwiedziła wszystkie placówki w Kazachstanie. Wspólnie z parafianami i gośćmi, których było nie mało, mogliśmy dziękować Dobremu Bogu za posługę sióstr w Oziornoje na przełomie 25-ciu lat. Uroczstą Eucharystię poprzedziło nabożeństwo ku czci błogosławionego Założyciela oraz uczczenie Jego relikwii. Na początku Mszy św., Arcybiskup Tomasz, przeczytał błogosławieństwo Ojca Świętego Franciszka, wspólnocie Sióstr Służebniczek w Oziornoje, a także wręczył relikwie św. Jana Pawla II, które na stałe będą znajdować się w kaplicy sióstr. Po dziękczynnej Eucharystii, parafianie, nauczyciele ze szkoły wraz z uczniami i młodzieżą przedstawili piękną akademię o posłudze sióstr w Oziornoje. Dużo pięknych słów było wypowiedzianych pod adresem sióstr jako wdzięczność za ich posługę. Nie zapomniano o siostrach, które już nie pracują w Kazachstanie. Wielu znajdujących się w kościele nie mogło powstrzymać łez, patrząc i słuchając tego, co było przedstawione z miłością i dziękczynieniem. Pan Bóg tak sprawił, że obdarzył nasze Zgromadzenie powołaniami z Kazachstanu, między innymi są trzy siostry z Oziornego: s.Samuela, s.Rita, s.Tatiana i postulantka Lena. Nie zapomniano w akademii także o innych powołaniach z Oziornego: s. Julii ze Wspólnoty Błogosławieństw, s. Marii karmelitance i o księdzu z tej parafii - ks. Romanie. Po uczcie duchowej, wszyscy trwali w radości na wspólnej kolacji, przygotowanej przez parafianki. Mogliśmy jeszcze powspominać, porozmawiać i nacieszyć się pięknem tego dnia. Chętni mogli wyrazić swoją radość w tańcach. Dziękujemy Bogu za posługę Sióstr w Oziornoje, za otwartość i radość. Razem wyśpiewajmy Magnificat za wielkie dzieła, które Pan uczynił przez nasze siostry na kazachstańskiej ziemi w każdym człowieku.


Na Białorusi Siostry posługują w Indurze. Podobnie jak w Kazachstanie Siostry zajmują się katechizacją dzieci i młodzieży.



Siostry przybyły do Brazylii 11 lutego 1954 roku ( Ilópolis, Rio Grande do Sul). Obecnie Siostry podejmują głównie pracę wśród chorych, a także podobnie jak w pozostałych krajach prowadzą ochronki i włączają się w prace parafialne.



POSTULAT

Postulat to okres poprzedzający nowicjat. Trwa dwa lata. Ma na celu rozpoznanie powołania i stopniowe jego dojrzewanie a także zapoznanie się z postacią Ojca Założyciela i duchowością Zgromadzenia. Ten etap kończy się obłóczynami, które rozpoczynają dalszą formację w nowicjacie.

Dla Rozeznających powołanie

Siostry Maryi MŁODYM nieco więcej na Facebooku:

NOWICJAT

Nowicjat to kolejny okres wprowadzenia w życie. Jest czasem wprowadzenia nowicjuszki w głębszą więź z Jezusem, który stał się Sługą dla wszystkich. Jest to czas doświadczania stylu życia Służebniczek Najświętszej Maryi Panny. Nowicjat trwa dwa lata, z których pierwszy rok jest kanonicznym - jest to czas oddalenia od zwykłego środowiska, który służy pogłębieniu życia modlitwy, studium dokumentów zgromadzenia i refleksji, by lepiej poznać wielkość powołania do służby Bogu i ludziom. W drugim roku nowicjuszka odbywa praktyki apostolskie w różnych wspólnotach zgromadzenia. W czasie obrzędu przyjęcia do nowicjatu siostra otrzymuje biały welon, brewiarz i różaniec

SIOSTRY SŁUŻEBNICZKI CODZIENNOŚĆ

CO NIECO O ŻYCIU ZAKONNYM